ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ.... ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ 9 ...Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΉ ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΓΟΣ

 ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ....   ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ 9 .. 

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΉ ΕΙΚΌΝΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΓΟΣ

Ήταν Σεπτέμβρης, ο καιρός υπέροχος και εγώ απολάμβανα τις καλοκαιρινές μου διακοπές σε ένα πανέμορφο χωριό της Μακεδονίας, τη Κεραμωτή Καβάλας.

Προσπαθούσα να ψαρέψω κανένα λαβράκι, στη σκάλα οπλισμένος με όλα τα καλούδια και το μόνο που έκανα ήταν να ταΐζω τα ψαράκια.΄

Η κοινωνία μικρή και τα νέα μαθαίνονται εύκολα. 

Μου σφύριξαν ότι η παρέα στο καφενείο βράζει κόκορα αλανιάρη, που ποιός ξέρει ποιος τον έκλαιγε. Λεπτομέρειες, εδώ μέχρι μοσχαράκι 60 κιλά είχαμε ψήσει σε άλλη περίπτωση. Όπως ήταν τα σύνεργα ψαρικής τα παράτησα χαρίζοντας τα στον αγγελειοφόρο της υπέροχης αυτής είδησης.

Το πόσο κρασί μπορεί να σηκώσει ένας πεντάκιλος κόκορας, όταν υπάρχει καλή παρέα, χωρίς παρεξηγήσεις και βασικά σαν αντροπαρέα, που δεν χρειάζεται ο ανταγωνισμός που φέρνει τη γκρίνια με τη παρουσία, του λατρευτού κατά τα άλλα γυναικείου φίλου.  

Εδώ πάει το ήπιαμε τις κάλτσες μας! Σάμπως κράταγε και κανείς λογαριασμό.

Και τότε ήταν που έπεσε η ιδέα!!

-- Δε πάμε μια βόλτα στην έκθεση της Θεσσαλονίκης;

-- Μα που θα πάμε, σε αυτή τη κατάσταση και ποιο αμάξι μας χωράει όλους; 

Η λύση βρέθηκε γρήγορα!

--Θα πάρουμε το ταξί του χωριού, 

Έτσι και κλείσαμε!

Επιστρατεύτηκε το ταξί, στριμωχτήκαμε και ξεκινήσαμε! Αμ δε !!! 

Ο άλλος είχε επιθυμία να μας δείξει και το χωριό του κάνοντας μια ΜΙΚΡΗ παράκαμψη στο νομό Σερρών, χωρίς να παραλείψουμε σε κάθε χωριουδάκι που συναντούσαμε να σταματάμε και να συμπληρώνουμε με ότι υγρό διέθετε το ταβερνάκι του. 

Και πάλι δρόμο και υπαίθριο κατούρημα στις ερημιές.

Σε ένα από αυτά τα υπαίθρια σταματήματα, σε μικρή απόσταση ήταν ένα εκκλησάκι, μικρό με σφαλιστή τη πόρτα, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ένα δέντρο, σχεδόν ξεραμένο που στα κλαδιά του ήταν δεμένα κόμπο γυναικεία εσώρουχα.

Σαν ευσεβής χριστιανός, το μυαλό μου πήγε αυτόματα σε κάποια θαυματουργή εικόνα που βοηθούσε τους πιστούς να θεραπεύσουν κάποια πάθηση που συνδέονταν με το δεμένο επιμελώς εσώρουχο στα σχεδόν γυμνά κλαδιά του.

Γρήγορη η στάση και κανείς από τους φίλους δεν μπορούσε να μου πει για τη θαυματουργή εικόνα. Έτσι έμεινα με την απορία!!

Κάποτε φτάσαμε στη Σαλονίκη, βράδυ προχωρημένο και εμείς τύφλα. Όπως όπως βολευτήκαμε σε ξενοδοχεία, που λόγω της έκθεσης ήταν φίσκα στο κόσμο.

Την άλλη μέρα, όλοι μας ξεσούρωτοι, βρεθήκαμε στο καθορισμένο μας ραντεβού, τρώγοντας ένα πατσά στου Σέργιου, για να φτιάξει το στομάχι, κάναμε τη βόλτα μας στην Έκθεση, τη φχαριστηθήκαμε, θαυμάσαμε τα εκθέματα και σιγά σιγά μαζευτήκαμε για την επιστροφή. Και πάλι το ίδιο μοτίβο με το σταμάτημα σε κάθε χωριό, μεζεδάκι κρασάκι και πάλι δρόμο.

Και πέρασαν οι διακοπές και τα χρόνια και η θαυματουργή εικόνα στο παράξενο εκκλησάκι είχε ξεθωριάσει στη μνήμη, αν και κάπου, σε κάποια άκρη του μυαλού μου εκκρεμούσε σαν μια απορία άλυτη.

Θα είχαν περάσει 25 χρόνια περίπου και πάλι με μια παρέα σε κάποιο άλλο χωριό της Μακεδονίας, το γραφικό Λουδία, με μια παρέα από φορτηγατζήδες, πίνουμε τα τσιπουράκια μας, τις μπυρίτσες μας και γενικά προσπαθούμε να αδειάσουμε το μαγαζί από οτιδήποτε αλκοολούχο..

Το τι μπορείς να μάθεις από φορτηγατζήδες, είναι ασύλληπτο. Και μέσα σε όλα , τότε ήταν που μου έκανε κλικ και ρώτησα ένα πολύ καλό μου φίλο που κοκορευόνταν ότι δεν υπήρχε δρόμος ή δρομάκι που να μην το είχε περάσει σε όλο το νομό Σερρών.
-- Ρε φιλαράκι, λύσε μου νια απορία που χρόνια τώρα με τριβελίζει. Είναι ένα εκκλησάκι με θαυματουργή εικόνα, που δίπλα του σε ένα δέντρο οι πιστές δένουν εσώρουχά τους που αντιπροσωπεύουν την πάθησή τους, σαν ικέτες για την ίαση τους! Ποια είναι αυτή η θαυματουργή εικόνα που κανείς δε γνωρίζει;

Χαμογέλασε και μετά ένα τρανταχτό γέλιο ξεπήδησε από το στήθος του'

--Ποια θαυματουργή εικόνα μου τσαμπουνάς, το ξέρω το εκκλησάκι, το ξέρω και το δέντρο. Εσύ δε ξέρεις το μάγο.

--Το μάγο, ποιο μάγο; 

--Δίπλα , λίγο πιο κάτω, υπάρχει μια χαράδρα και εκεί έχει το σπίτι του ο μάγος! Χοντρή μπίζνα. Οι Μερσεντές πάνε κι έρχονται με κάτι μεγαλοκυρίες, πρόθυμες να σκάσουν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό, προκειμένου να δέσουν με μαύρη μαγεία, το άτυχο θύμα που έπεσε στα δίχτυα τους, όσο για την αστυνομία της περιοχής, τους πήγαινε μαλλί να τα βάλουν με το μάγο, από φόβο της κατάρας στο κεφάλι τους. Έτσι είναι, λοιπόν, που ξέρεις καμιά φορά τι γίνεται!

Μετά από αυτές τις εξηγήσεις, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια, πήγαμε άλλους δυο γύρους και γρήγορα στα σπίτια μας γιατί είχε ήδη βαρέσει μεσάνυχτα και ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται αυτές τις παράξενες ώρες!

Αργύρης Χατζηκυπραίος

ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ.... ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ 8 ΓΗ, Ο ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

  ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ.... 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - ΙΣΤΟΡΙΑ 8

ΓΗ, Ο ΑΦΙΛΟΞΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ

Φωτιές, πλημμύρες, ανεμοστρόβιλοι, καύσωνες και ένα από τα ζώα που νέμονται τον πλανήτη να αυξάνεται ανεξέλεγκτα και να είναι η αιτία για όλα τα κακά που ζούμε.

Ναι, για τον άνθρωπο πρόκειται!! Το πιο άπληστο αρπακτικό που πέρασε ποτέ από τη Γη.

Ανικανοποίητο, εκμεταλλεύεται το πλούτο της γης χωρίς έλεος. 

Ναι, αλλά η κάθε ενέργεια έχει και τον αντίκτυπο, το αποτύπωμα, όπως λένε. Τραγικό το αποτέλεσμα!!

Όλα αλληλένδετα.  Αυξάνονται οι άνθρωποι μαζί με την ανάγκη για χώρο κατοικίας, με αποτέλεσμα την αποψίλωση των δασών, άναρχα και επικίνδυνα. 

Και όταν οι ανθρώπινες δραστηριότητες μπλέκουν με τα όρια των δασικών εκτάσεων, φασκελοκουκούλωστα. 

Η φωτιά είναι φυσικά το επόμενο στάδιο. Και όλοι πέφτουμε από τα σύννεφα. 

Τόσο ανυποψίαστοι, τόσο αφελείς και τι σύννεφα είναι αυτά! Σα πάρα πολλά δε κρατάνε. Ο Τζακ με τη φασολιά του λείπει. 

Καίγονται εκτάσεις με δέντρα κάθε είδους αλλά και χαμηλή βλάστηση. Καίγονται όμως και σπίτια, χάνονται περιουσίες, ζωές που το μόνο που ήθελαν ήταν να προστατεύσουν το βιός τους. Έτσι κι αλλιώς, χαμένοι για χαμένοι. 

Τώρα θα μου πεις τα δέντρα ξαναγίνονται, το βιός ξαναφτιάχνεται. 

Ναι αλλά όχι πάντα! 

Ξαφνικά στα καμένα θα φυτρώσει ένα εκκλησάκι, σε λίγο σπιτάκι από δω, σπιτάκι από κει και γέμισε ο τόπος τσιμέντο. Δάσος από σπίτια, μικρά μεσαία μέτρια, αλλά και κάτι βιλάρες τεράστιες.

Και πραγματικό δάσος; Ποιό δάσος; Πάει αυτό! Να'ταν κι άλλο! Τσιμέντο να γίνει, στην κυριολεξία.

Κάποτε, όμως έρχονται οι βροχές. Δροσίζεται ο ξαναμμένος τόπος, ποτίζεται η διψασμένη γη και όλοι λένε για την ευλογία Θεού. 

Έλα που καμιά φορά ξεχνά να σταματήσει και πέφτει με το τουλούμι, κι όπως δεν υπάρχουν φυτά να συγκρατήσουν το νερό που ξεκολλάει το χώμα, αφήνοντας μόνο ριζωμένη πέτρα. Και οι τελευταίοι πληρώνουν το μάρμαρο. Όσοι γλύτωσαν από τη φωτιά τους πνίγει το νερό. 

Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος!! Κλάμα, κατάρες και άντε πάλι από την αρχή. Νέες ισορροπίες, νέα δεδομένα, νέοι προορισμοί. 

Το μυστικό όμως είναι αλλού. Γίναμε πολλοί. 

Όσο κι αν το παλεύουμε γίναμε πάρα πολλοί. Τα σπίτια απλώνονται περιφερειακά, ψηλώνουν στο κέντρο και η ελεύθερη γη για καλλιέργεια στενεύει. Και όσο στενεύει η γη, δώστου και τη πλακώνουμε με νιτρικά λιπάσματα για να αποδώσει, ανεξέλεγκτη η χρήση με αποτέλεσμα τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, κάνοντας το νερό ακατάλληλο για τον άνθρωπο.

Χάνοντας το δάσος, χάνουμε και τη βροχή, χάνουμε και το οξυγόνο που μας προσφέρει, ανεβάζουμε το διοξείδιο του άνθρακα, και γενικά ανεβάζουμε τη θερμοκρασία της Γης.

Και όλα αυτά καταφέρνουν να ανεβάσουν τη θερμοκρασία των νερών της θάλασσας, με αποτέλεσμα να έχουμε καταστροφές, ξεκινώντας από αναδιάταξη της παραγωγικής και εύφορης γης, μέχρι ερημοποίηση ευφόρων περιοχών. 

Πόλεμοι και άλλα δεινά, επιπρόσθετα ανεβάζουν τα προβλήματα, προκαλώντας ομαδικές μεταναστεύσεις.

Πληθυσμοί ολόκληροι αλλοιώνονται, θρησκείες ανακατεύονται και ένας αχταρμάς αρχίζει σιγά σιγά να αποτελεί τον νέο εθνικό κορμό. Σε κάθε χώρα. Εργαλειοποίηση  ανθρώπων, εκμετάλλευση της δυστυχίας στο φουλ. 

Α και η πρόοδος, πρόοδος. Όλα τρέχουν με χίλια. Όπως έλεγε το παλιό ανέκδοτο, πρωινό στο Τόκιο, γεύμα στο Παρίσι και κόψιμο στη Νέα Υόρκη.

Αρρώστιες που είχαν εξαφανιστεί, επανεμφανίζονται. Νέες εμφανίζονται, σπέρνοντας την αμφιβολία για τη προέλευσή τους, Θεωρίες συνομωσίας; Θα δείξει.

Το γεγονός είναι ότι όλα γίνονται στο παρασκήνιο.

Τυχεροί, όσοι ζήσαν ανέμελα χρόνια, με αλάνες όλοι φτωχοί αλλά άνθρωποι, χωρίς κινητά αλλά με παρέες και φίλους. 

Και τώρα μέσα το κεφάλι, επιστροφή στη στάνη μας και οι τυχεροί θα φάνε φρέσκο σανό.

Όλα άλλαξαν, ακόμα και το πρότυπο του άνδρα και της γυναίκας. Ένα απίθανο χαρμάνι, σε τόπους που όλα επιτρέπονται εκτός από τις νορμάλ καταστάσεις γιατί δεν βολεύει το σύστημα......  Εκφυλισμός στο φουλ, μείωση των γεννήσεων στις πολιτισμένες χώρες αλλά έχουμε πλεόνασμα από τους τριτοκοσμικούς, που εμείς τους φέραμε σ΄ αυτό το χάλι, αφού τους περιορίσαμε τους ξεζουμίσαμε και τους κλέψαμε κάθε πηγή πλουτισμού ή έστω την προϋπόθεση για μια αξιοπρεπή δουλειά.

Και η ζωή συνεχίζεται!! Αδειάζουμε τα σπλάχνα της γης μετά μανίας για να τα οικονομήσουν οι εταιρείες. Ο λαός, εκεί στη φτώχεια του και τη βλακεία του!! Να ΄ναι καλά τα ΜΜΕ. Στο όνομα της κονόμας αποκοιμίζουν το κόσμο, ανάλογα με το χαρακτήρα, περιβάλλον και μόρφωση. 

Πιο αξιόπιστος είναι ένας ταξιτζής από ένα επιστήμονα. Αυτή η ρουφιάνα η αμφιβολία αν ριζώσει στο μυαλό δε ξεκολλάει με τίποτα.

Καιρός λοιπόν είναι να αρχίσουμε να ετοιμάζουμε μπαγάζια για άλλες γειτονιές, σαν ταινίες επιστημονικής φαντασίας, με πόλεις σε διαστημικούς σταθμούς και σε πλανήτες πιο φιλόξενους από τη φτωχοποιημένη γη. Αγώνας για να σώσουμε το βλαμμένο μας είδος που αν δεν αυτοκαταστραφεί σίγουρα η Γη θα το τιμωρήσει. 

Αγώνας και ΑΝ προλάβουμε. Γιατί αν ως δια μαγείας σταματήσουμε κάθε επιβλαβή ενέργεια στη Γη, το ελάχιστο αποτέλεσμα βελτίωσης θα φανεί μετά από πενήντα χρόνια

Ως τότε καλά κρασά και εις άλλα με υγεία!!!

Αργύρης Χατζηκυπραίος