ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ... ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ - Ιστορία 1 Η ΚΑΤΡΟΎΛΑ

 ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΙΡΗΜΕΝΑ... ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ

Ιστορία 1 Η ΚΑΤΡΟΎΛΑ 

Το παλικαράκι της ιστορίας μας ήταν ένας μικροπαντρεμένος λεβέντης με μυαλό ξυράφι, μπράτσα σιδερένια που βγήκε απότομα στη βιοπάλη και μάλλον τα κατάφερε καλά. Από τη μια η ανάγκη για επιβεβαίωση της αξίας του και από την άλλη η ανάγκη για μια αξιοπρεπή διαβίωση του είχαν διδάξει περισσότερα από ότι τα σχολικά θρανία. Με έφεση πάντα στα θετικά μαθήματα και τι όμορφες γυναίκες!

. Και τι δεν έκανε στη ζωή του! Βλέπεις βοήθησε και ο στρατός που ήταν μεγάλο σχολείο. 

Ένα θέμα που γνώριζε καλά ήταν η ηλεκτρολογία και το εκμεταλλεύτηκε κατά κόρον. Βρέθηκε και μια σταθερή δουλειά σε φάμπρικα, που την εποχή εκείνη μπορεί να ήταν πιο κουραστική αλλά  τουλάχιστον δεν υπήρχε το σημερινό άγχος. 

Σιγά σιγά η κατάσταση άρχισε να στρώνει. 

Όχι βέβαια τίποτα σπουδαία πράγματα αλλά για μια αρχή καλά ήταν. Βέβαια και τα όνειρα περί επιστημονικής καριέρας πέρασαν σε τρίτη ή και τέταρτη θέση. Θέλανε λεφτά και αυτό το  είδος την εποχή εκείνη ήταν πολυτέλεια. Έτσι πέρασε στη βιοπάλη.

Την εποχή εκείνη υπήρχαν δουλειές και μάλιστα αρκετές, μια και η ανάπτυξη, είχε αρχίσει να βαράει κόκκινο και οι διαθέσιμοι που έκοβε η γκλάβα τους δύσκολα καταδέχονταν τη φάμπρικα κυνηγώντας .μια θέση στο δημόσιο υποχείριο κάποιου Μαυρογιαλούρου.

Αν είχες και συστατική επιστολή έπιανες αμέσως δουλειά. Προϋπηρεσία και σαχλαμάρες ποιος τα λογάριαζε. Έλεγες τα προσόντα σου και σε προσλάμβαναν αμέσως!

Ρε και να δεις όμως που όλα είναι μέσα στο μυαλό. Όλα για όλα! Από την πρώτη μέρα προσαρμόστηκε. 

Αξίωμα του ήταν ένα και μοναδικό.

Αφού κάποιος μπορεί να κάνει κάτι, γιατί να μην μπορεί κι αυτός;

Σε ένα μήνα ήταν εξπέρ στη δουλειά αν και η αξία του είχε φανεί από τις πρώτες μέρες.

Έτσι λοιπόν από τη μια ένας σταθερός μισθός με προοπτική ανόδου και εξέλιξης και από την άλλη μια δεύτερη δουλειά με ηλεκτρολογικά ή πες το καλύτερα ηχητικά συστήματα σε πονηρά στέκια, μπαράκια, καμπαρέ φτηνιάρικα, που άφηναν όμως γερό μπαγιόκο και το σπουδαιότερο ήταν όλα μαύρα. 

Αυτό ήταν. Ήρθε και κονόμισε, βολεύτηκε και από σπίτι, μικρό μεν αλλά με όλες τις ανέσεις!

Ο ερχομός του μπόμπιρα ήταν ένα μεγάλο γεγονός αλλά και μεγαλύτερη ευθύνη που στη λαϊκή γλώσσα θα πει πιο πολύ δουλειά και λιγότερος ύπνος. 

Ο μπόμπιρας μεγάλωνε και ήρθε και η ανάγκη για ένα σύγχρονο πλυντήριο.

Ο πιο κατάλληλος χώρος ήταν η τουαλέτα. Έπρεπε όμως να θυσιάσουν το μπιντέ, αν και ο πιτσιρικάς βολεύονταν λόγω ύψους και κατούραγε με κάποια μικρή προσπάθεια και έτσι τη γλύτωνε το παντελονάκι του και το σπίτι από τις μπλάνες στο πάτωμα!

Έπιασε λοιπόν το παλικαράκι, μια και πιάναν τα χέρια του όπως είπαμε, είχε όμως και όλα τα εργαλεία γιατί ήξερε καλά ότι τα εργαλεία κάνουν το μάστορα και έτσι αποσύνδεσε το μπιντέ και στη θέση του μπήκε το πλυντήριο. Ο μπιντές τραβήχτηκε στο φις μέχρι να βρεθεί η ευκαιρία να πεταχτεί στα σκουπίδια και ο χρόνος να ξεκουραστεί λίγο το παλικαράκι γιατί το σώμα έχει κι αυτό τα όρια του

Ο μπόμπιρας πέρναγε ξαναπέρναγε και τον κοίταζε περίεργα. Που στην ευχή βρέθηκε εδώ. Τον κοίταζε, τον ξανακοίταζε, τον έφερνε βόλτα ώσπου στο τέλος αμίλητος έφυγε.

Την άλλη μέρα το πρωί είχε ξημερώσει η Άγια Κυριακή της ξεκούρασης και μετά το πρωινό καφέ ήρθε και η ώρα για το πέταγμα του μπιντέ.

Και τότε έγινε το θαύμα. Σηκώνοντας τον φάνηκε μια μεγαλοπρεπής κατρούλα και φυσικά ο ένοχος ήταν φως φανάρι ο μπόμπιρας και το δίκιο του βουνό!. Εγώ σου λέει εδώ κατουράω, το που πάνε τα ζουμιά είναι αλλουνού παπά βαγγέλιο!!

Από τότε όποτε μας λέει αυτή την ιστορία πάντα γελώντας συμπληρώνει; Η Τσουτσούνα φάντασμα ξαναχτυπά

Χατζηκυπραίος Αργύρης